Een medewerker die uitvalt door stressklachten is doorgaans een zeer toegewijde kracht die hoge eisen stelt aan zichzelf, zowel in werk als op andere levensgebieden. Wanneer deze medewerker uitvalt, is dit vaak door een combinatie van factoren, bijvoorbeeld een langdurige hoge belasting, een crisis, of veranderende omstandigheden in de werk- of thuissituatie. Er ontstaat een hersteltekort en het hormoon- en zenuwstelsel raakt ontregeld. Dit heeft gevolgen op mentaal, emotioneel, lichamelijk en gedragsmatig vlak. De medewerker raakt extreem vermoeid, voelt zich emotioneel uitgeput en wordt lichamelijk ziek.
Om weer vitaal het werk te kunnen hervatten, moet het proces van ontregeling en uitputting gestopt worden. De medewerker moet eerst inzicht krijgen in de omstandigheden die aan de stressklachten hebben bijgedragen. Daarnaast moet gewerkt worden aan het ontwikkelen van ander gedrag en een beter zelfmanagement. De lichamelijke én mentaal-emotionele conditie moet sterk verbeterd zijn. En de benodigde hersteltijd na een inspanning of belasting weer binnen reguliere normen liggen.
wil je hierover meer informatie?We werken aan het herstel volgens de begeleidingsmethodiek van het CSR Centrum. Deze methode is wetenschappelijk onderbouwd en bewezen effectief. Deze methodiek combineert aandacht voor psychische, lichamelijke en gedragsmatige aspecten. Ook wordt gewerkt aan het versterken van zelfmanagement en doorbreken van de vicieuze cirkel van stress. De begeleiding bestaat uit drie fasen: herstel, vitaliteitsopbouw en daarna de voorbereiding op het hervatten van werk.
De hoogste prioriteit is de ondermijning van de gezondheid ombuigen en dus het stoppen van belastende activiteiten en bevorderen van herstelgedrag. Ook moet de medewerker inzicht krijgen in de eigen situatie en kennis opdoen over de werking van het stress-systeem in het lichaam.
Deze fase gaat in wanneer klachten beginnen te verminderen en het herstelvermogen na inspanning ('veerkracht') terugkeert. Nu gaat het om het opbouwen van kennis, houding en gedrag om de inspanning/herstel-balans te respecteren. In deze fase is de belastbaarheid en belasting nog gering.
Deze fase start wanneer het herstelvermogen en de vitaliteit aanzienlijk zijn toegenomen. Geleidelijk en gedoseerd wordt de belasting opgevoerd in de thuissituatie als voorbereiding op re-integratie. Ook wordt nu het zelfmanagement verstevigd.
Na een verzuimperiode door stressklachten is het, zowel voor de medewerker als voor de werkgever, van groot belang dat de terugkeer naar het werk succesvol verloopt en vooral duurzaam is. De werkomstandigheden moeten vaak tijdelijk aangepast worden en het aantal werkuren dient geleidelijk te worden opgebouwd, en moet in de pas lopen met de toenemende belastbaarheid van de medewerker. In de praktijk komt daar nogal wat bij kijken.
Als leidinggevende heb je niet altijd kijk op de belastbaarheid van de medewerker, of op de behoefte aan aanpassingen. En hoe gaat de rest van je team hiermee om? De medewerker zelf heeft meestal met veel onzekerheden en verminderd zelfvertrouwen te maken: hoe zullen collega's op de terugkeer reageren? In de verzuimperiode is gewerkt aan het versterken van het zelfmanagement, maar op de werkplek dreigt het risico om in oude patronen te vervallen.
wil je dat ik hierover contact met je opneem?